Zadowoleni pacjenci
43000+
ABR to badanie, którego celem jest rejestrowanie czynności bioelektrycznej powstającej w wyższych piętrach drogi słuchowej, w odpowiedzi na bodźce słuchowe podawane do ucha.
ABR jest nieinwazyjnym badaniem słuchu i należy do grupy badań obiektywnych. Badanie ma na celu określić próg słyszenia pacjenta (stopień ubytku słuchu) oraz miejsce wystąpienia niedosłuchu.
Kto może wykonać badanie ABR?
Rejestracja słuchowych potencjałów wywołanych pnia mózgu (ABR, BERA) to badanie słuchu, które można wykonywać u wszystkich pacjentów, bez względu na wiek.
Badanie wykonujemy w przypadku podejrzenia niedosłuchu:
– noworodki i niemowlęta noworodków – cel diagnostyczny, w przypadku negatywnego wyniku badania słuchu przesiewowego,
– małe dzieci – brak współpracy w badaniach słuchu w słuchawkach, np. audiometria tonalna / zabawowa (do 4-5 roku życia) w celu wykluczenia lub potwierdzenia wady słuchu,
– dzieci – brak wykształcenia mowy do 3 roku życia lub później (dzieci w terapii neurologopedycznej, nie współpracujące w badaniach audiometrycznych),
– dzieci i osoby dorosłe niewspółpracujące przy tradycyjnych badaniach audiometrycznych (np. dzieci z niepełnosprawnością, dzieci ze stwierdzonym autyzmem, niepełnosprawnością intelektualną),
– po podaniu leków ototoksycznych (np. gentamycyna, streptomycyna),
– podejrzenie guza nerwu słuchowego,
– podejrzenie symulacji głuchoty lub niedosłuchu.
Jak przygotować się do badania ABR?
Badanie ABR wykonuje się we śnie (dzieci) lub w stanie czuwania (dorośli).
W celu zapewnienia najlepszych warunków do badania, należy przygotować dziecko w następujący sposób:
Rodzic może zdecydować się na wspomaganie dziecka farmakologią (np. Melatonina, Hydroksyzyna). Rodzic przed badaniem powinien zgłosić się do lekarza pediatry, który wystawi na dany lek receptę oraz dostosuje dawkę leku do dziecka. Rodzic zgłasza się na badanie z własnym lekiem i podaje go we własnym zakresie i na własną odpowiedzialność, wg zaleceń lekarza.
Ważne: dziecko zgłaszające się na badanie ABR powinno być zdrowe.
Nie zaleca się wykonywania badania ABR podczas infekcji, ze względu na możliwość zafałszowania wyników przez wydzielinę zalegającą w nosogardle. Jeśli dziecko przeszło infekcję, na badanie ABR najbezpieczniej zgłosić się ok. 2 tygodniu od momentu zakończenia infekcji.
Badanie ma na celu określenie progu słyszenia na drodze powietrznej i kostnej w zakresie badanych częstotliwości. Audiometria tonalna pokazuje stan komórek słuchowych w ślimaku ucha wewnętrznego.
Cel wykonania badania audiometrii tonalnej:
Celem badania jest ustalenie progu słuchu (minimalnego natężenia dźwięku, które słyszy pacjent). Wynikiem badania jest wykres – audiogram z krzywą progową słyszenia dla przewodnictwa powietrznego i kostnego, zazwyczaj oznaczony konkretnym kolorem oraz znakiem, na podstawie którego możliwe jest określenie wielkości ubytku słuchu.
W jaki sposób wykonywane jest badanie?
Badanie audiometrii tonalnej jest zupełnie nieinwazyjne. Przeprowadzane jest w specjalnych słuchawkach dla przewodnictwa powietrznego i kostnego, oddzielnie dla ucha prawego i lewego. Do ucha podawane są dźwięki o określonej częstotliwości i natężeniu, a zadaniem pacjenta jest naciskanie przycisku w momencie słyszenia bodźca.
Badanie przeprowadzane jest przy współpracy z pacjentem i pozwala na wstępne określenie charakteru i głębokości niedosłuchu.
Jest to jedno z prostszych i najczęściej wykonywanych badań słuchu, dostarczające cennych informacji na temat narządu słuchu. Nie jest wymagane specjalne przygotowanie pacjenta do badania.
Audiometria tonalna u dzieci:
Ze względu na konieczność współpracy osoby badanej z protetykiem słuchu/ audiometrystą , badanie audiometrii tonalnej wykonuje się u dzieci powyżej 7/8 roku życia.
Audiometria impedancyjna jest metodą audiometrii obiektywnej opierającą się na pomiarze ciśnienia w uchu środkowym, odruchów mięśnia strzemiączkowego i napięcia błony bębenkowej. Jest jedną z najczęściej stosowanych i najbardziej dokładnych metod badania ucha środkowego.
W jakim celu wykonujemy audiometrię impedancyjną?
Audiometria impedancyjna obejmuje następujące testy:
Najprościej mówiąc badanie wykonuje się w celu oceny drożności ucha środkowego. Badanie ma dużą wartość diagnostyczną przy diagnozie :
W jaki sposób wykonywane jest badanie?
Badanie jest całkowicie nieinwazyjne i bezbolesne.Polega na wprowadzeniu do ucha sondy, zakończonej dobraną do wielkości ucha nasadką.
Tympanometria polega na pomiarze oporu akustycznego i ciśnienia w uchu środkowym. Dokonuje się go przez zmianę ciśnienia w przewodzie słuchowym zewnętrznym tak, aby uzyskać takie jakie panuje w uchu środkowym. Takie działanie powoduje że impedancja ucha środkowego jest wtedy najmniejsza, a podatność błony bębenkowej jest największa.
Badanie odruchu mięśnia strzemiączkowego przeprowadza się automatycznie, podając do ucha bodziec dźwiękowy o częstotliwościach 500, 1000, 2000 i 4000 Hz.
Test drożności trąbki słuchowej polega na umieszczeniu sondy tympanometru w kanale ucha zewnętrznego, badane jest wówczas wyjściowe ciśnienie w jamie bębenkowej. Badany następnie przy jednoczesnym zatkaniu nosa i przełknięciu śliny wywołuje ujemne ciśnienie w jamie bębenkowej, ponownie mierzy się ciśnienie w uchu. Badany wykonuje wydech z jednoczesnym zamknięciem ust i zatkaniem nosa, powoduje to wytworzenie dodatniego ciśnienia w uchu. Wykonuje się wówczas ostatni pomiar ciśnienia w jamie bębenkowej.
Audiometria słowna jest badaniem stosowanym w celu uzupełnienia audiometrii tonalnej. Służy ocenie zrozumienia mowy słyszanej przez osobę badaną. Audiogramy mowy (testy słowne) są sporządzane dla poszczególnych języków. Test ten pomaga lekarzowi lub protetykowi słuchu ocenić tzw. socjalną wydolność słuchu, a więc zdolność do komunikacji w życiu codziennym.
W jakim celu wykonujemy audiometrię słowną?
Celem badania jest ustalenie krzywej rozumienia mowy dla poszczególnych poziomów natężeń podawanego bodźca dźwiękowego (w tym przypadku mowy).
Audiometria słowna jest wykorzystywana do diagnostyki rodzajów niedosłuchów, jest również badaniem bardzo pomocnym podczas protezowania aparatami słuchowymi (pozwala na ocenę korzyści w rozumieniu mowy w aparatach).
W jaki sposób wykonywane jest badanie?
Badanie audiometrii słownej jest badaniem nieinwazyjnym. Wykonywane jest w specjalnych słuchawkach audiometrycznych na przewodnictwo powietrzne. Badanie wykonywane jest oddzielnie dla ucha prawego i lewego. Do ucha podawane są wyrazy/ liczby, na różnych poziomach natężenia dźwięku, natomiast zadaniem osoby badanej jest powtarzanie materiału dźwiękowego zaraz po jego usłyszeniu.
Otoemisja akustyczna od 2002 roku jest w Polsce przesiewowym badaniem słuchu i wykonywana jest na oddziale noworodkowym każdemu dziecku w drugiej dobie życia. Otoemisja jest odpowiedzią komórek słuchowych ślimaka na podany przez sondę impuls tonalny lub trzask.
OTOEMISJA WYSTĘPUJE U WSZYSTKICH OSÓB DOBRZE SŁYSZĄCYCH, RÓWNIEŻ U NOWORODKÓW!
Wskazania do badania:
W jakim celu wykonujemy badanie otoemisji akustycznej?
Otoemisja akustyczna (OAE) jest nieinwazyjną, obiektywną i łatwą metodą oceny czynności ślimaka. Polega ona na rejestrowaniu odpowiedzi w częstotliwościach innych niż częstotliwość podawanego bodźca. Wiarygodność badań OAE zależy od uwzględnienia ograniczeń zastosowania metody oraz oceny kryterium rejestracji. Jednym z nich jest prawidłowe upowietrznienie ucha środkowego oraz niezaburzony układ przewodzący gwarantujące dotarcie dźwięku do ucha wewnętrznego. Zaburzenie ciśnienia w jamie bębenkowej i w przewodzie słuchowym zewnętrznym może mieć wpływ na parametry odpowiedzi otoemisji akustycznej.
W jaki sposób wykonywane jest badanie?
Badanie polega na umieszczeniu w przewodzie słuchowym zewnętrznym sondy pomiarowej. Składa się ona z niewielkiego głośnika emitującego dźwięki i niewielkiego, bardzo czułego mikrofonu rejestrującego otoemisję. W momencie, gdy bodziec dźwiękowy biegnący z głośnika wprawia w ruch komórki słuchowe, te w wyniku owego ruchu wytwarzają wtórny dźwięk odbierany przez mikrofon. Badanie otoemisji akustycznej należy przeprowadzać w dźwiękoszczelnym pomieszczeniu. Badanie jest zupełnie nieinwazyjne jednak wymaga minimalnej ruchliwości oraz spokoju dziecka podczas pomiaru, jak również specjalnych warunków akustycznych.
Videonystagmografia (VNG), to badanie błędnika, które jest jedną z najnowocześniejszych metod diagnozowania zawrotów głowy. Badanie VNG jest niezbędnym elementem diagnostyki zawrotów głowy i zaburzeń równowagi.
Videonystagmografia polega na rejestracji ruchów oczopląsowych za pomocą kamery umieszczonej w googlach, które na czas badania pacjent zakłada na oczy. Ruchy gałek ocznych, rejestrowane przez kamerę, przekazywane są do komputera, a następnie wyświetlane w postaci wykresu na monitorze.
Drażnienie błędników podczas badania VNG wyzwala takie objawy, jak:
Videonystagmografia: próba kaloryczna
Drażnienie błędników w próbie kalorycznej polega na wpuszczaniu powietrza do obu uszu (o zmiennej temperaturze), przeciwwskazaniem do wykonania badania z jest obecność stanów zapalanych ucha środkowego i zewnętrznego.
Videonystagmografia: przygotowanie do badania:
Wynik badania może być zaburzony u pacjentów przyjmujących na stałe leki o działaniu sedatywnym!